در ساعات اولیه جنگ ، تصور اولیه رژیم صهیونیستی این بود که با وجود شناسایی نقاط استقرار نیروهای حزب الله و رهبری آن و بمباران سنگین و پی در پی این نقاط توسط اسکادران های نیروی هوایی ، می تواند به حیات سیاسی حزب الله پایان دهد. اما ناچار شد در پایان روز چهارم و پس از آنکه حزب الله ناوچه مدرن ساعر 5 اسرائیل را در سواحل بیروت غرق کرد اذعان کند که با بمباران هوایی کاری از پیش نمی رود

به گل نشستن هواپیماهای فوق مدرن برای رژیم صهیونیستی غیرقابل باور بود. ولی واقعیت داشت و آنها را وادار کرد که اعتراف کنند چهارمین قدرت هوایی جهان ، در مقابله با چریک های حزب الله زانو زده است. درواقع پدیدار شدن بن بست نظامی اسرائیل در جنگ هوایی و دریایی ، تنها یک هفته پس از آغاز جنگ اتفاق افتاد و این در حالی بود که نیروی زمینی رژیم صهیونیستی پیش از این در دهه گذشته ، شکست در مقابل حزب الله لبنان را تجربه کرده بود. ولی به هر حال برای اسرائیل ، چاره ای جز تکیه بر نیروی زمینی وجود نداشت. در این میان ژنرال های آمریکایی ، برای آنکه شکست فاحش هوایی و دریایی رژیم صهیونیستی را بپوشانند اعلام کردند:«سرنوشت این جنگ در روی زمین تعیین می شود.»

از هفته دوم جنگ ، عملیات زمینی رژیم صهیونیستی با اعزام 30 هزار نیروی نظامی به مرز لبنان و فلسطین آغاز شد. ولی چند روز طول کشید تا مهمترین یگان رزمی اسرائیل یعنی تیپ ویژه «گولانی» ، دیواره میانی مرز لبنان را بشکافد و به یک تپه در مجاورت روستای «مارون الرأس» دست یابد! متعاقبآ اسرائیلی ها به تبلیغات فراروان در مورد نفوذ ارتش به منطقه «مارون الرأس» پرداختند و این در حالی بود که تصرف یک روستا با 30 هزار نیروی نظامی اهمیتی نداشت. با این حال 3 روز بعد چریک های مقاومت اسلامی ، آنها را وادار کردند که به آنسوی مرز بگریرند. کماندوهای صهیونیست این بار به شرقی ترین نقطه مرز کوچ کرده و «الطیبه» روستایی دیگر در آن سوی مرز را به محاصره در آوردند. ولی بازهم ناچار شدند عقب بنشینند. آنان این بار در نقطه دیگری در مرز روبروی روستای «عیتاالشعب» ظاهر شدند. ولی بازهم عقب نشستند.
حالا دیگر همه تئوریسین های نظامی و حتی عناصر معمولی هم دریافته بودند که ژنرال ها و سایر نظامیان اسرائیلی ، از اینکه با چریک های حزب الله مواجه شوند به شدت هراس دارند. یکبار برای اینکه قفل جنگ شکسته شود ، یک هلیکوپتر اسرائیل ، حدود 30 نیروی ویژه از تیپ گولانی را روی «تپه مسعود» واقع در 3 کیلومتری روستای «بنت جلیل» پیاده کرد. ولی یک ساعت بعد ناچار شد بازگردد و اجساد نیمه جان و کشته های آنان را به آن طرف مرز حمل کند. در همان روز یک خبرنگار اسرائیلی ، با فرمانده آنان که مجروح شده بود مصاحبه کرد و از وی ، علت شکست ارتش اسرائیل را پرس و جو نمود. او ابهت حزب الله و ترس اسرائیلی ها از چریک های مقاومت اسلامی را اینگونه اعلام کرد:«ما با اشباح در حال جنگیم.»
اما بدون شک سخت ترین نبردها میان کماندوهای اسرائیلی و چریک های مقاومت اسلامی ، در روستای «بنت جلیل» اتفاق افتاد. ارتش صهیونیستی ، هیچگاه «کابوس جنگ در بنت جلیل» را از یاد نخواهد برد. یکی از فرماندهان مقاومت در معرکه بنت جلیل می گوید:«از جمله دلایل حملات ددمنشانه و ویرانی این روستا توسط اسرائیل آن بود که سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله پس از عقب نشینی اسرائیل در سال 2000 در سخنرانی حماسی خود در این روستا ، رژیم صهیونیستی را از خانه عنکبوت سست تر خوانده بود.» یکی از سربازان اسرائیلی که در عملیات بنت جلیل حضور داشت ، در مصاحبه با یکی از روزنامه های اسرائیلی گفته است:«نام عملیات ما «تور فولادی» بود تا پاسخ محکمی به سخنان نصرالله بدهیم. اما رؤیای ما جهت سیطره بر این روستا ، هرگز تحقق نیافت!» منابع اسرائیلی بارها ادعا کردند که موفق به تصرف کامل بنت جلیل شده اند. اما به فاصله چند ساعت ناچار به اعتراف شدند که نبرد در این روستا ادامه دارد و اشغال کامل آن عملی نشده است.

اسرائیلی ها قبل از هجوم ، در میان درختان زیتون اطراف بنت جلیل پنهان شدند. اما نمی دانستند که این درخت ها ، متعلق به اهالی روستا بوده و از وضعیت آن آگاهی کامل دارند. لذا همین درختان زیتون ، تبدیل به کمین های مرگباری علیه سربازان ارتش رژیم صهیونیستی شد. طبق اعتراف رژیم صهیونیستی ، 35 تن از نیروهای اسرائیلی در معرکه بنت جلیل به هلاکت رسیده و 20 تانک منهدم شد. یکی از فرماندهان ارتش اسرائیل می گوید:«ما عملیات زمینی را از روستای مارون الرأس در نقطه مرزی آغاز کردیم و پس از اشغال این روستا ، به سمت بنت جلیل حرکت کردیم. اما بعدها فهمیدیم که مارون الرأس برای ما ، تنها یک تله بود و عناصر حزب الله در قتلگاه بنت جلیل انتظار ما را می کشیدند و طولی نکشید که در مثلث عیناتا - بنت جلیل - مارون الرأس گرفتار شدیم.
بنت جلیل در طول جنگ ، طی سه مرحله مورد حملات و بمباران وحشیانه ارتش اسرائیل قرار گرفت که مرحله سوم ، کاملآ صبغه انتقامی داشت و روستا تبدیل به ویرانه شد. حمله زمینی در 24 جولای با پیشروی یک گردان پیاده ارتش اسرائیل آغاز شد که مورد حمایت یگان زرهی و تانک بود. در همان ابتدای درگیری ها ، 2 سرباز اسرائیلی کشته و چند تن دیگر مجروح شدند و اهالی بنت جلیل شاهد بودند که نیروهای اسرائیلی در حالی که می گریستند ، جنازه ها و مجروهان را به عقب می کشیدند. در مرحله دوم ، کماندوهای اسرائیلی شبانه از جنوب عیناتا به سوی بنت جلیل یورش بردند. اما طولی نکشید که در کمین نیروهای مقاومت افتادند و نبرد تن به تن آغاز شد. در این معرکه ، 8 تن از کماندوهای اسرائیلی کشته و 31 نفر مجروح شده و در نهایت مجبور به عقب نشینی شدند. حمله سوم اسرائیل ، از تپه مسعود شکل گرفت. اما این حمله نیز ناکام ماند و سربازان اسرائیلی ، در خانه های اطراف تپه مسعود سنگر گرفتند. ولی با پاتک روز بعد حزب الله ناچار به عقب نشینی شدند. بالاخره در 29 جولای ، اسرائیل مجبور به ترک بنت جلیل شد و آرامش نسبی بر منطقه حاکم گشت. اما بمباران ها همچنان ادامه داشت. در 9 اوت اسرائیل تلاش کرد بار دیگر با 200 نیرو ، به بنت جلیل حمله کند. اما این نیروها ، بلافاصله در معرض آتش عناصر حزب الله قرار گرفتند. یکی از سربازانی که از این معرکه جان سالم به در برد ، گفته است:«احساس می کردیم درختان زیتون به ما شلیک می کنند و در هر گوشه ، کمینی هولناک نهاده شده بود!»

آخرین مرحله هجوم اسرائیل به بنت جلیل زمانی بود که با بمباران سنگین منطقه ، نیروهای اسرائیلی تصور کردند که هیچ موجود زنده ای در بنت جلیل باقی نمانده است. لذا از منطقه «صف الهوا» شروع به پیشروی کردند. اما دوباره در کمین نیروها مقاومت اسلامی افتاند که به شکل غیرقابل تصوری خود را استتار کرده بودند. ارتش رژیم صهیونیستی تلاش زیادی کرد تا حداقل بتواند پرچم خود را بر فراز محل سخنرانی تاریخی سیدحسن نصرالله در سال 2000 برافراشته کند. اما موفق به این کار هم نشد. یکی از فرماندهان حزب الله می گوید:«اکثر شهدای معرکه بنت جلیل ، در اثر بمباران به شهادت رسیدند و تعداد اندکی نیز در معرکه نبرد زمینی جان باختند. چون غلبه میدانی با بچه های ما بود و ضمن شجاعت وصف ناپذیر ، با منطقه آشنایی کامل داشتند و اسرائیل تنها با بمباران سنگین ، موفق به حذف برخی از آنان شد. نسبت رزمندگان حزب الله در معرکه بنت جلیل در برابر نیروهای اسرائیلی ، 5 تا 10 درصد بود. تعداد شهدا 18 تن از اهالی بنت جلیل و 14 تن از رزمندگان حزب الله بود که 2 تن از آنها ، از فرماندهان برجسته مقاومت بودند. نام این شهدا بر تارک لبنان می درخشد و روزهای پر التهاب حماسه و پایداری را در معرکه نابرابر بنت جلیل ، به یاد لبنانی ها و جهانیان می آورند. روحشان شاد و راهشان مستدام باد...

(منبع : روزنامه یالثارات الحسین (ع